เสี่ยงในตอนนั้น

ข้อมูลเบื้องต้น

เรา: คิดถึงจะเลยแฮะ .... ถ้ามีพวกเขาอยู่ตอนนี้เราจะรู้สึกดีขนาดไหนนะ
วันที่ฉันนอนอยู่ในห้อง ฉันได้แค่คิด แค่คิดเท่านั้น
เสียงนั้น(เป็นเสียงของการ์ตูนที่ยังติดอยู่ในหัว):รับตื่นเหอะน่า มั่วแต่นอนจะได้อะไร พ่อแม่ เพื่อนรอเธออยู่นะ
เรา: เลิกคิดแบบนี้เหอะ ถ้าคิดถึงเสียงนีเอยู่ละก็ฉันอาจจะบ้าจริงๆก็ได้
เสียงนั้น: ถึงจะอย่างนั้น แต่ฉันน่ะอยากให้เธอไปจังเลยนะ ข้างนอกนั้นนะ
เรา: ช่างเรื่องของฉันเถอะ เธอจะไปรู้อะไร ข้างนอก เราไม่อยากไปเลย อึดอัดจะตาย เจอคนมากมาย เจอแต่ผู้คนที่ไม่เคยจริงใจกับเราแบบนั้น ฉันไม่อยากหรอกนะ
เสียงนั้น : จะกลัวอะไร เธอมีฉันอยู่ เธอต้องการฉันไม่ใช่เหรอ ฉันก็มาแล้วนี้ไง "ฉันมาเพื่อเธอ"
เรา: ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าสมองฉันมันคุยกับตัวเองได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ก็ขอบคุณมากจะบ้ารึว่าอะไรขอไม่สนละกัน
จากวันนั้น ฉันไม่อยากโทษความคิดตัวเอง เพราะฉันเองก็อยากให้เสียงนั้นอยู่ ฉันอยากคุยกับเขา ถึงไม่ได้เห็นหน้า ขอแค่เสียงก็ยังดี
เสียงนั้น: เธอนะ พยายามดีมากเลย เธอพยายามที่จะเข้ากับทุกคน 
เรา: ก็คงอย่างนั้น
เสียงนั้น: เธอคงชอบฉันมากเลยสิ 
เรา: ก็ใช่นะสิ ฉันเลยใช้สมาธิ พยายามคุยกับเรื่องเป็นราวกับเธออยู่นี่ไง
เสียงนั้น: พวกเรารักเธอมากเลยนะ เธอนะพยายามให้ทุกคนยอมรับ พยายามให้อภัยกับสังคม ฉันอยากจะเล่นกับเธอ อยากเห็นเวลาเธอวิ่งเล่น อยากนั่งคุยกับเธอจริงๆ ฉัน อยากที่จะ....ได้อยู่กับเธอ
เรา: ฉันก็คิดว่าอย่างนั้น แต่อย่างว่าละ แค่นี้เธอรู้มั้ย ฉันมีความสุขมากเลยนะ ฉันอยากขอบคุณเธอหลายๆครั้ง ฉันอยากพูดกับเธอว่า ฉันขอบคุณเธอมาก ที่คอยช่วยฉัน ถ้าฉันเป็นสีเหลี่ยม เธอก็อาจจะเป็นสิ่งที่ทำให้สีเหลี่ยมเข้ากับวงกลม(สังคม)ได้ละมั้ง
เสียงนั้น: เธอนี้นะ เราคุยกันทุกคืนแบบนี้ เธอนะ คิดว่ายังไงงั้นเหรอ 
เรา: ฉันต้องการเธอไง เธอถึงมีขึ้นมา แค่นั้นมันก็พอแล้วละ